Statcounter

maandag 15 januari 2018

Maandag 26 juni: Nha Trang

Om half 7 op om op tijd voor de tour te zijn. Ook hier stelt het ontbijt weer niet veel voor. Er is wel veel keus, maar de kwaliteit is niet echt denderend. We eten dus al dagen omelet met getoast wit brood. Op zich ook niks mis mee, maar het is toch wel bijzonder dat in dit soort hotels zelfs de watermeloen en ananas niet echt lekker is.

Ook vandaag werden we weer keurig op tijd opgehaald door de gids en een chauffeur. Het was ons gisteren niet gelukt om geld te pinnen dus hebben we gevraagd of we via een pinautomaat konden rijden. Dat ging minder makkelijk dan we dachten. We hebben er in totaal 5 gehad tijdens de tour en nergens werd onze kaart geaccepteerd. Heel vreemd. Het werd nog een heel gedoe, want we hadden verzonnen dat het hotel dan misschien wilde betalen en dat wij het hotel dan weer met de creditcard zouden betalen. De receptionist van het hotel vond dat geen enkel probleem, maar de gids vertrok halverwege dat proces halsoverkop en zei dat we het in Nederland maar over moesten maken. Daar waren we niet zo blij mee, want ook dat leverde gedoe op. Hij meldde later per mail dat hij weg was gegaan omdat het hotel geld van hem wilde omdat het hotel wilde dat hij hen extra zou betalen. Vreemd verhaal. We vonden onze gids sowieso niet zo’n fijne man. Hij was nogal dwingend, vertelde alleen het hoognodige in niet goed te verstaan Engels en ging niet echt op vragen in. Maarten en ik moesten ook steeds samen op de foto. We houden niet echt van geposeerde foto’s en doen dat dus ook nooit. Bij deze man was het sneller om maar te poseren ipv de discussie aan te gaan. Hij was niet onaardig, maar het ging allemaal wat vreemd en niet heel relaxed. De tocht zelf was overigens wel erg leuk. Ook al ging het allemaal wat gehaast; we zijn toch weer op erg interessante plaatsen geweest.


De eerste stop was bij een bakkerij. Het was niet veel meer dan een soort garagebox met een houtoven. Er stond een man aan de lopende band stokbroodjes te bakken. Knettervers en erg lekker.


Daarna reden we naar een weeshuis bij een tempel.



We kregen heel veel uitleg over de beelden bij de tempel en het weeshuis gingen we vrij snel doorheen. We mochten in de klassen en de keuken kijken.





We wilden de klassen niet verstoren en bleven dus beleefd in een hoekje van de deur staan kijken, maar de gids vond dat we met de kinderen op de foto moesten en we naast hen in de bankjes moesten gaan zitten. Was wat ongemakkelijk, maar de kinderen waren erg schattig. Ze zullen er ook aan gewend zijn, want ze worden erg gesponsord door bedrijfjes waaronder die van onze gids.
De volgende stop was bij een zangwedstrijd in een koffiehuis. We zaten rondom een binnenplaatsje waar allemaal vogelkooitjes hingen. Af en toe werd er een vogelkooitje verplaatst. We kwamen er niet achter hoe het werkte (de gids wist het niet of wilde geen uitleg geven), maar het was leuk om te zien.


We reden door naar een mattenwerkplaats. Er werden matten geweven. Daar was verder niet veel aan te zien, maar we moesten uiteraard met de matten op de foto terwijl we deden of we aan het weven waren.
Onderweg naar een rijstvellenfabriek stopten we bij een enorm boeddhabeeld naast een begraafplaats. Van de uitleg hebben we niet veel begrepen, maar het was een bijzondere plek.


Bij de rijstvellenfabriek kregen we gelukkig ruim de tijd om te kijken. Leuk om te zien dat het hier iets meer geautomatiseerd was dan in de vorige rijstvelfabriek die we gezien hebben. Ik schreef hier wat uitgebreider over beide rijstvelfabrieken.




Bij de volgende stop schrok een vrouw wakker die snel in de weer ging om van alles klaar te leggen. Er kwam nog een behoorlijk wat oudere vrouw bij en het bleek dat ze de bekende Vietnamese punthoeden maken. We hebben er een hele tijd gezeten. We hadden het al vrij snel gezien, maar het bleef fascinerend hoe fit de oude vrouw was.


Ik weet niet meer precies hoe oud ze was, maar het was ergens rond de 90. Ze liet ons met trots zien hoe snel ze vanuit op de grond zitten kon gaan staan en we waren oprecht onder de indruk.


In de volgende straat waar we stopten was het drukker. Er zaten heel veel werkplaatsen en in iedere werkplaats gebeurde 1 specifieke activiteit. Zo zagen we hoe kokos geraspt werd op een soort sinaasappelpers op zijn kant waardoor de rasp naar beneden kon vallen, op een andere plaats werden rijstdeeghapjes gemaakt en we hebben gezien hoe gestoomde varkensvleeshapjes in bananenblad gemaakt werden. Erg leuk allemaal.



De rijsthapjes werkplaats was wel echt een kleine fabriek en we mochten overal rondkijken.




                                                 

We lunchten op een afgelegen plek bij een soort bordeelhotel met een erg mooie tuin met zwembad. We kregen weer de seafoodpancakes en de eidingen uit de leuke pan en daar aten we vooral uit beleefdheid van, want die waren niet heel bijzonder. We kregen wel fantastische vis, knetterlekkere loempia’s en botermalse geroosterde kip met rijst. Prima geregeld.



Omdat Maarten gevraagd had naar het suikerrietdrankje dat we af en toe bij een karretje zagen stopte de gids op de terugweg bij zo’n stalletje om een drankje voor hem te kopen. Het is erg leuk om te zien. Er word een grote stengel suikerriet door een pers gedraaid en na een paar keer persen gaat er een limoentje mee door de pers. Dat is alles. Het uitgeperste sap gaat in een bekertje met veel ijs en smaakt heel lekker fris. Later hebben we ze vaker gekocht en soms zat er geen limoen bij. Dan is het wel erg zoet.


Het was een beetje gekke tour vandaag, maar we hebben wel weer erg leuke dingen gezien die we zelf nooit gevonden hadden.
Terug bij het hotel konden we de was ophalen die we gisteren hadden weggebracht bij een wasserijtje om de hoek. Voor 135.000 dong (€5) konden we weer vooruit. Het was alleen nog niet helemaal droog, dus we hebben de boel nog even uitgelegd. Het was ook nog erg gekreukt. In Thailand kwam het steeds helemaal droog en gestreken terug. Maar desondanks waren we blij met onze schone, naar kersensnoepjes ruikende was.
Omdat we nog steeds geen geld hadden moesten we zuinig doen tot we een pinautomaat vonden. We gingen daarom niet met een taxi (die overigens ook bijna niets kost) maar met de bus naar de Chamtowers die we in de middag wilden bezoeken. Grappig in de bus is dat er een vakje aan de bank zit waar je je gekochte kaartje in doet waarmee je laat zien dat je betaald hebt.

De Cham towers bleek een nogal toeristische attractie te zijn. Het was er enorm druk. We mooi om even gezien te hebben, maar geen must see. We konden er wel pinnen een paar honderd meter verderop, dus dat was fijn. Het is nog steeds erg heet en na een lekker ijsje waren we blij dat we weer in een airco taxi konden.




Na even uitgerust te hebben (en afgekoeld te zijn) liepen we naar het strand om daar nog even wat te drinken voor het eten. Ik bestelde nog maar weer eens een mojito en Maarten een biertje. Omdat we nog steeds die heerlijke pinda’s in ons hoofd hadden van het restaurant in Ho Chi Minh en al een beetje trek kregen bestelden we er een bakje pinda’s bij. Dat was een kleine tegenvallen want die waren oud en taai. Maarten zei tegen de serveerster dat ze oud (old) waren en ze nam ze weer mee. Een hele tijd later kwam ze terug met hetzelfde bakje pinda’s. Nu waren ze warm. Eerst snapten we er niets van, maar toen verzonnen we ineens dat zij in plaats van old, cold had begrepen. Dus had ze ze maar opgewarmd. Ze smaakten er niet beter door ha ha ha. We werden op het terras een beetje lek gestoken door kleine mugjes en zijn daar maar weg gegaan om te gaan eten. Ik wilde heel graag krokodil eten en die maken ze hier klaar aan het spit. Heel bizar om zo’n enorme krokodil aan het spit te zien.


Het is hier in Nha Trang enorm toeristisch en ook de restaurants leveren toeristen eten met veel goedkope buffetten. Ook hier kon je een buffetmaaltijd nuttigen, maar wij gingen natuurlijk voor de krokodil. We bestelden ook nog inktvis van de barbecue en pittige noodles met zeevruchten. En alles was even lekker. Het werd wel allemaal na elkaar op tafel gezet. Dat was niet zo erg, want we wilden alles toch samen proberen en zo was alles nog warm. De krokodil was een van de lekkerste dingen die ik ooit gegeten heb. Het vlees was gemarineerd in iets sojasaus achtigs en heerlijk van smaak. Het smaakte niet naar kip zoals wel eens gezegd wordt, maar had een heel eigen smaak. De structuur was een beetje een kruising tussen kabeljauw en kip. Ook de inktvis en de noedels waren erg lekker. We gingen al om 21.30 uur naar bed want morgen vliegen we naar Da Nang en moeten we om 3.15 uur op.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten