Maandag 19 juni 2017: Ho Chi Minh City

Na een goede nachtrust stonden we om 7.45 uur naast ons bed. We konden tot half 10 ontbijten in het hotel.In de meeste hotels kun je tussen 6 uur en 10 uur ontbijten. Net iets vroeger dan in Nederland dus.De omeletten van het egg station waren erg lekker en het fruit is heerlijk. De rest viel een beetje tegen.

Na het ontbijt gingen we naar het War Remnants museum. Het is een erg indrukwekkend museum over de Amerikaanse rol in de Vietnamoorlog.

Buiten staan Amerikaanse legervoertuigen en vind je een gevangenis met daarbij de gruwelijkheden die gebruikt werden. Je zal toch naakt opgesloten worden in een een hokje van prikkeldraad.

Ook afschuwelijk zijn de foto’s van de verminkingen die kinderen hebben opgelopen door het ontbladeringsmiddel agent orange dat op grote schaal verspreid is.

Het requiem voor de omgekomen fotografen kwam ook nogal binnen bij ons. Fascinerend dat er mensen hebben rondgelopen die met gevaar voor eigen leven alles vastlegden wat ze zagen. Ik vind het zo bijzonder dat je door de foto’s even in die afschuwelijke oorlog kunt rondkijken en je zo een heel klein beetje een voorstelling kan maken van wat er op dat moment gebeurde.
Het museum heeft gelukkig ruimtes met airco, want het was weer enorm warm vandaag. De zon scheen volop en toen we rond half 12 weer buiten stonden zijn we eerst maar even wat gaan drinken in het cafe tegenover het museum. Even afkoelen voor we weer verder gingen.

Toen we weer een beetje bijgetrokken waren van de hitte en alle indrukken liepen we naar het Golden Dragon Water Puppet Theater om kaartjes te boeken voor de voorstelling van die dag. Helaas was de kassa gesloten tussen 12 en half 2. We gingen terug naar hotel om te zwemmen en kochten daarna alsnog kaartjes. Voor 460.000 dong (€ 17) hadden we 2 plaatsen.

We hadden op internet gelezen dat er een toeristenbus door Ho Chi Ming City zou zou rijden. Die zou vertrekken bij de het busstation bij de Ben Than markt, maar daar konden we die bus niet vinden. Die bus zou ook bij het paleis stoppen, dus liepen we daarnaar toe. Ook daar geen spoor van bus 127. We besloten het op te geven en een hapje te gaan eten. Onderweg probeerden we nog een Vietnamese simkaart in onze telefoon te zetten, maar dat lukte niet. Dat bleek niet zo erg, want dat zou ons 250.000 dong (€ 9) gekost hebben voor 9 gb. Later kochten we 18 gb voor 130.000 dong (€ 5) bij de Mobitel winkel. Je moet daar wel je paspoort laten zien, maar het is een stuk voordeliger. En het is erg fijn om de hele vakantie internet te hebben. We hebben de kaart in de telefoon van Maarten gedaan en ik kon internetten als hij van zijn telefoon een hotspot maakte. Superhandig.

We aten noedels in een klein zaakje langs de weg waar we de bus hadden gezocht en liepen daarna door om het postkantoor en de Notre Dame te zien. Best leuk als je in de buurt bent, maar ook weer niet heel bijzonder.

We zaten even in een koffiezaakje op het plein om af te koelen en vertrokken daarna naar het Golden Dragon Theater voor de voorstelling. We zaten op de derde rij, maar hadden niemand voor ons en konden het dus erg goed zien. Het theater is niet zo groot en heeft airco. We hadden niet zo’n idee wat we ons bij een waterpoppenshow moesten voorstellen en gingen er dus open in.
Aan weerszijden van een waterbak zaten muzikanten die tijdens de voorstelling live muziek maakten en het verhaal mondeling toelichtten. Dit was wel in het Vietnamees, dus voor ons niet te volgen. Het maakte niet zo erg uit. We begrepen lang niet alles, maar het was fascinerend om te zien. Ga hier dus vooral heen als je in Saigon bent!

We merkten wel dat we best moe waren. Halverwege de voorstelling hadden we allebei enorme wegtrekkers en moesten we moeite doen om onze ogen open te houden. De voorstelling duurde ongeveer 50 minuten.

Na het theater liepen we naar Nguyen Hue Street. Dit is een brede boulevard waarover we gelezen hadden dat het daar ’s avonds ontzettend gezellig is met leuke streetfoodtentjes. Het eerste dat opviel waren alle lichtgevende dingen in de lucht. Dit bleken plastic dingen te zijn die je de lucht in kon schieten. Ze werden er door vele rondlopende straatverkopers verkocht. De promenade zelf ziet er mooi uit met een enorm beeld van Ho Chi Ming die over de promenade uitkijkt. Het was er druk en we zagen een paar piepkleine stalletjes waar Vietnamese pizzas verkocht werden. We probeerden er 1 en waren direct verkocht. Superlekker. Een rijstvel wordt op een kleine barbecue geroosterd en belegd. Daarna wordt het rijstvel dubbelgevouwen en krijg je de pizza in een papiertje mee. Een licht hapje dat verrassend goed vult.

Verder viel er niet veel te beleven.We zijn nog even doorgelopen naar de rivier, maar ook daar was  niet veel bijzonders te zien. Het was rond een uur of 8, dus misschien was het nog te vroeg?

Tijdens de oversteek van de promenade naar de rivier maakte Maarten een filmpje. Je krijgt dan een beetje een idee hoe het is om hier over te steken. Er komt eigenlijk nooit ruimte om over te steken, dus je moet gewoon gaan. Dan is het de kunst om langzaam, maar gestaag door te lopen en dan vloeit het verkeer keurig om je heen. Als je stilstaat weet het verkeer niet meer wat je gaat doen en dan wordt het gevaarlijk. Rustig blijven lopen dus. Het is even wennen, maar dan gaat het prima.

We besloten een taxi te nemen naar het hotel en dan op de Ben Tahn streetfoodmarkt te eten. Die ligt om de hoek van het hotel. Achteraf begrepen we dat de taxi ons niet mee wilde nemen omdat hij niet snapte waar we heen wilden. Dat snapten wij weer niet waardoor we gewoon instapten. Na een telefoontje bleek hij te weten waar we moesten zijn en hij zette ons keurig bij het hotel af. De taxi’s kostten hier bijna niets en ze rijden keurig volgens de meter. Dit ritje kostte ons 45.000 (€ 1,50) dong .

Vanaf het hotel liepen we gelijk door naar de foodmarkt. Onderweg zagen we een fietser langsrijden met een dienblad met daarop 3 borden eten. Hij leek er een te verkopen aan een voorbijganger en fietste toen weer door. Wat dat betreft zie je hier de gekste dingen.

Op de Ben Tahn markt aten we heerlijke loempia’s, een sateetje, een omelet met groenten, garnalen, vlees en een heel lekker anijzig smakend kruid. We proefden een stukje buikspek van een paar Engelsen naast ons. Dat smaakte zo fantastisch dat we dat ook nog wilden, maar we konden het stalletje niet vinden. We bestelden nog een stukje sparerib, maar dat was niet veel bijzonders.

We hebben erg veel gelopen vandaag en om half 11 waren we behoorlijk moe terug in het hotel. Lekker om weer even in de airco te zitten, want zodra je naar buiten gaat is het net of je een oven instapt. We hebben bij de receptie om een extra kaartje voor de hotelkamer gevraagd zodat we de airco aan kunnen laten staan als we naar buiten gaan. Dat werkt erg goed.