We werden keurig om 4.45 uur opgehaald door fotograaf Etienne Bossot
voor de fotoworkshop. We zouden naar een vissersplaatsje iets buiten Hoi An rijden en daar een paar uur doorbrengen om daar het aan land brengen van de vis en het lokale leven te fotograferen. De tour kostte 100.0000 dong (€ 35) per persoon.
We reden in ongeveer 20 minuten met het busje naar de losplaats van de vissersschepen terwijl we nog 5 andere cursisten oppikten. We kregen ter plekke koffie of thee en Etienne legde het een en ander uit over fotografie. Daarna gingen we kijken hoe de vangst uitgeladen werd. We kregen de tip om eerst de iso in te stellen, dan het diafragma en dan sluitertijd boven de 1/60 te houden. Uiteraard ging het nog allemaal niet vanzelf. Ik heb toch een beetje een blinde vlek voor de instellingen van de camera en moet daar echt eens goed de tijd voor nemen om te oefenen thuis. Nu moet ik er te lang over nadenken waardoor ik toch de autostand pak en foto's niet altijd even goed lukken.
We reden in ongeveer 20 minuten met het busje naar de losplaats van de vissersschepen terwijl we nog 5 andere cursisten oppikten. We kregen ter plekke koffie of thee en Etienne legde het een en ander uit over fotografie. Daarna gingen we kijken hoe de vangst uitgeladen werd. We kregen de tip om eerst de iso in te stellen, dan het diafragma en dan sluitertijd boven de 1/60 te houden. Uiteraard ging het nog allemaal niet vanzelf. Ik heb toch een beetje een blinde vlek voor de instellingen van de camera en moet daar echt eens goed de tijd voor nemen om te oefenen thuis. Nu moet ik er te lang over nadenken waardoor ik toch de autostand pak en foto's niet altijd even goed lukken.
Zodra het licht werd gingen we richten de waterkant om de
boten en de vissers die binnen kwamen met de vangst te fotograferen.
Het was zo leuk om te zien hoe de vangst met de grote boten en de kleine ronde bootjes aan wal werd gebracht en direct door de vrouwen verkocht werd.
Zo liepen we langzaam richting het dorp.
Het was zo leuk om te zien hoe de vangst met de grote boten en de kleine ronde bootjes aan wal werd gebracht en direct door de vrouwen verkocht werd.
Zo liepen we langzaam richting het dorp.
Halverwege de tocht ontbeten we in een rustige tuin met een
knetterverse bahn mi, erg lekker. Na het ontbijt gingen we het dorp in. We
bezochten een fabriekje waar vissaus gemaakt werd, liepen over een
botenwerkplaats en zagen het dagelijks leven in het dorp.
Tip van Etienne: maak contact met de locals en klets met ze zodat ze blijven doen waar ze mee bezig waren. Dan kun je op je gemak foto’s maken. Daar moet je dus tijd voor uittrekken. Nu hadden we het voordeel dat Etienne daar heel vaak komt en dus mensen kent. Hij hield ze voor ons aan de praat zodat wij foto’s konden maken. Onze ervaring is overigens dat de meeste mensen het heel leuk vinden om op de foto te komen als je het maar even vraagt.
Tip van Etienne: maak contact met de locals en klets met ze zodat ze blijven doen waar ze mee bezig waren. Dan kun je op je gemak foto’s maken. Daar moet je dus tijd voor uittrekken. Nu hadden we het voordeel dat Etienne daar heel vaak komt en dus mensen kent. Hij hield ze voor ons aan de praat zodat wij foto’s konden maken. Onze ervaring is overigens dat de meeste mensen het heel leuk vinden om op de foto te komen als je het maar even vraagt.
Om half 10 waren we terug in het hotel en schoven we nog
even aan het ontbijt om wat fruit te eten. We namen een duik in het zwembad
en vertrokken toen richting oude stad. We aten bij Before and Now.
Ik bestelde noodles met kip die Maarten opgegeten heeft omdat hij zijn makreel uit
de kleipot wat te heet vond. Kwaliteit van het eten was een dikke prima.
Als toetje namen we vlakbij het hotel nog een suikerrietsapje. In Ho Chi Minh deden ze er nog een limoentje bij. Dat maakt het iets minder zoet en verfrissender. Die van vandaag was wel erg zoet.
Als toetje namen we vlakbij het hotel nog een suikerrietsapje. In Ho Chi Minh deden ze er nog een limoentje bij. Dat maakt het iets minder zoet en verfrissender. Die van vandaag was wel erg zoet.
Na het sapje gingen we terug naar hotel. Ik heb de kaarten naar
huis geschreven en Maarten heeft zijn voucher voor een gratis voetmassage in
het hotel ingeleverd.
Daarna ben ik gaan winkelen en is Maarten vertrokken naar
zijn vistripje op de rivier dat we inmiddels via het hotel hadden kunnen
regelen.
Maarten zou pas om 20.00 uur terugkomen maar die was om half
7 al terug. Dit is wat hij ervan vond:
De vistrip was iets
minder romantisch dan in de omschrijving op de site. Ik werd opgehaald door een
jonngen van een jaar of 16 die me op zijn scooter naar het water reed. Daar had
een oude visser zijn bootje liggen. Na 50 meter varen zei ik ‘kijk daar zit
vis’ waarna we stopten om te vissen. Geen mooie landelijke route naar de
visgronden dus. Misschien had ik dat beter niet kunnen zeggen. Ik mocht het net
uitrollen over het water, waarna we met veel kabaal terugvoeren naar het
beginpunt (slaan op het water en de boot om de vis op te jagen) om het net weer
op te halen.
De vangst was een
tiental baarsachtige visjes, een soort tilapia. Na nog twee keer het net uitgegooid
te hebben zijn we teruggevaren en heb ik dezelfde soort vis van de bbq gekregen
terwijl de hele familie toekeek hoe ik at. Daarna werd ik door de jongen weer
teruggebracht.
We dronken uiteraard ook vandaag weer even een cocktail en
liepen daarna weer langs de rivier. We aten loempias en bruschetta en namen een
toetje op de night market. Het was een kokoshapje met candy die tot slierten
getrokken wordt. Vreemd, maar wel lekker.
Rond 9 uur zijn we naar hotel gegaan waar we eindelijk weer eens de tijd namen om lekker te lezen.
Rond 9 uur zijn we naar hotel gegaan waar we eindelijk weer eens de tijd namen om lekker te lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten