Dinsdag 4 juli: Hoi An

Om 5 uur stonden we op om na een snel ontbijt de taxi naar het station te nemen.  Daar konden we na een half uurtje wachten de trein in.

Het was een rit met regelmatige stops en mooi uitzicht.

Het duurde wel erg lang allemaal. De stoelen zitten niet echt lekker (al hadden we nu gelukkig een tweezitter), het was erg druk en we waren moe. Ik probeerde een beetje te slapen maar het vrolijke adhd kleutermeisje naast ons tetterde me steeds wakker. Maarten wilde wat eten halen, maar de rijst was op. Hij kreeg wel een kom noedels, maar dat was zo’n instant zakje met water dat hij niet vertrouwde en hij heeft niet opgegeten. De wc in de trein is heet en klein, maar vooral zo smerig dat je er echt niet op wil. Het is me gelukt om maar 1 keer te gaan door bijna niet te drinken.  Ik moest naar wc. Drama, heet, krap en vies. Wat een geklaag hè. Ondanks alles vonden we het nog steeds leuk hoor, maar doordat de afstanden hier zo groot zijn werden we het verplaatsen een beetje zat. We verheugden er ons dan ook op om nog een paar dagen rustig aan te kunnen doen in Hoi An.

Gelukkig werd het na Hue veel rustiger in de trein. Dan zie je ook pas goed wat een smeerboel mensen er van maken. Overal lagen etensresten, stoelen waren viezig en verpakkingen laten ze gewoon vallen waar ze zitten.

Aangekomen in Da Nang wilden we eerst iets eten. Er was niet veel open en we gingen dan ook bij het eerste open restaurant naar binnen. In de hitte met een rugzak sjouwend heb je ook niet zo’n zin om lang te lopen.
We belandden bij een barbecue restaurant waar je kon kiezen uit diverse menus. We hadden geen idee en hebben maar wat aangewezen. In het midden van de tafel zat een barbecue en eromheen werden allerlei soorten vlees en vis neergezet. De grotere stukken werden met een grote schaar in stukken geknipt en de serveerster kwam steeds alles draaien. Het was allemaal erg goed en we hebben heerlijk gegeten. Vooral de gegrilde oesters waren verrassend lekker.

Na het eten liepen we terug naar het station waar inmiddels geen taxi meer te vinden was. We dachten daar een bus te kunnen pakken, maar het busstation bleek een eind verderop te liggen. De halte waar iemand ons naartoe verwees bleek tijdelijk niet in werking en het duurde eindeloos voordat er een taxi kwam. We onderhandelden met de chauffeur en hij wilde ons wel voor 300.000 dong (€11) naar ons hotel in Hoi An brengen. De teller stond uiteindelijk op 430.00 (€15,50) dus dat hebben we goed onderhandeld. Het was ook wel erg druk onderweg langs de kust dus het duurde waarschijnlijk ook langer dan de chauffeur had voorzien.

Hotel Green Heaven in Hoi An bleek een mooi hotel. We hadden een prima kamer met een mooie badkamer. Uiteraard wilden we na zo’n lange reisdag eerst even zwemmen. Het zwembad was niet groot, maar wel lekker. Inmiddels was het tijdens het zwemmen behoorlijk gaan regenen, dus dat was ook weer een leuke ervaring.

Na het zwemmen werd het weer droog en rond 18.00 uur (we waren om 17.00 uur in het hotel) liepen we naar de oude stad om te gaan eten bij het Lantern restaurant. Maarten nam vis in bananenblad en ik gegrilde zeebaars. Het was allebei superlekker.  Op de terugweg wilden we een ijsje kopen bij het stalletje waar ze ter plekke ijs maken op een ijskoude plaat. Je kunt zelf kiezen wat voor smaak en dan wordt het voor je neus gemaakt. Maarten nam een mixed ice voor 40.000 dong en ik voor 30.000 dong een mintijs. Leuk om te zien en erg lekker.

In het hotel dronken we nog een cocktail in het restaurant en daarna hebben we er nog 1 op de kamer laten brengen. Eigenlijk vooral omdat we allebei nog nooit iets via roomservice besteld hadden.

 Rond 12 uur gingen we slapen.